10 Απρ 2013

"Πρόσκληση συμμετοχής στο Πρόγραμμα Πρακτικής Άσκησης" και κάποια σχόλια από τη "ΣΑΦ στο μουσικό"

Ανακοινώθηκε σήμερα στην ιστοσελίδα του τμήματος η πρόσκληση για συμμετοχή στο Πρόγραμμα Πρακτικής Άσκησης. 

Το βασικό στοιχείο της πρόσκλησης αναφέρεται στην παρακάτω πρόταση: "Οι φοιτητές/φοιτήτριες που θα επιλεγούν θα απασχοληθούν, με αμοιβή και ασφάλιση IKA ατυχήματος, σε πολιτιστικούς φορείς της περιοχής των Αθηνών για 4 μήνες κατά το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013."

Αναγνωρίζουμε, ότι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, με την ανεργία στη νεολαία πάνω από 60%, και με τον κλάδο των μουσικών να δοκιμάζεται, κάθε παραπάνω εισόδημα, όσο πενιχρό και αν είναι, είναι πολύτιμο για πολλούς από μας. Επομένως, κάθε θεσμός ο οποίος συμβάλλει σε αυτό μοιάζει να είναι καλοδεχούμενος.
Είναι όμως για όλους καλοδεχούμενος;!

Το Υπουργείο και οι συνεργαζόμενοι φορείς με τους οποίους θα γίνει η πρακτική άσκηση αναλαμβάνουν αυτή την πρωτοβουλία για να συμβάλουν στην κατάρτισή μας και μάλιστα με το αζημίωτο; Δυστυχώς, η μέχρι τώρα ακαδημαϊκή και πολιτιστική πολιτική μας έχει πείσει για το αντίθετο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος για τον οποίο θεσμοθετείται η Πρακτική Άσκηση;
Μήπως στους φορείς αυτούς θα κόστιζε πολύ περισσότερο να είχαν προσλάβει μόνιμο προσωπικό το οποίο θα έκανε τη δουλειά την οποία εμείς καλούμαστε να κάνουμε εποχιακά; Μήπως εν τέλη βγαίνουν κερδισμένοι αφού και "η δουλειά βγαίνει" και το κόστος γι αυτούς είναι μηδαμινό;

Ως ΣΑΦ στο μουσικό, δεν αποτρέπουμε τους φοιτητές από το να συμμετέχουν. Παρολ'αυτά, να έχουμε κάθε στιγμή στο μυαλό μας, ότι η κερδισμένη ευκαιρία που μας δίνεται είναι η χαμένη ευκαιρία του ήδη αποφοίτου του τμήματός μας, άνεργου ως επί το πλείστον. Γιατί τη δουλειά την οποία εμείς καλούμαστε να κάνουμε επί της ουσίας "τσάμπα", κανονικά θα έπρεπε να την κάνουν οι απόφοιτοι του τμήματος μουσικών σπουδών, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη ασφάλιση (όχι μόνο ατυχήματος). Αξιώσεις απόλυτα λογικές και θεωρητικά αδιαπραγμάτευτες, οι οποίες όμως στους εργοδότες κοστίζουν. Επομένως ψάχνουν να βρουν εναλλακτικούς τρόπους να "βγει η δουλειά" όσο φθηνότερα γίνεται. Και ο θεσμός της πρακτικής άσκησης συμβάλει σε αυτό καταλυτικά.