λίγα "διαφορετικά" λόγια για τον Μίκη Θεοδωράκη, από τον Σ. Κραουνάκη

μικης αποχαιρετησε!!!
ειπε στα νεα «με αυτή τη συναυλια αποχαιρετω την ενασχοληση μου με την μουσικη συνθεση»
δεν γερασε ακομα η καρδια μου
λεω
η συγκινηση μου αφορα στο ότι ενας ανθρωπος που η μοιρα τον γεννησε μαζι μ αλλον ένα μεγαλο σε μια χωρα την ωρα που τους ειχε αναγκη……
ε ε
-ο ενας εφυγε είναι ψηλα ο άλλος ζει αναμεσα μας απεναντι από την ακροπολη στην οδο επιφανους ο επιφανης-
κι αποχαιρετησε.
Ζει. εν ζωη. με το πουρο του και το επιμηκες παραστημα του, κατά τον μποστ ο επιμηκης.
ζει την ευτυχια του να βαζει μονος του τελεια σ αυτή την πηγη σ αυτην την μηχανη του την μελωδο την υπεροχη .
στο δρομο των ποιητων και της λαικης ψυχης .
στα χρονια στην εξορια στα βασαανα
παντα παρων και με τα χημικα στο δρομο πριν λιγους μηνες ,
ο παππους ,ο μπαμπας μικης, ειπε «γεια»
με μουσικη
με αναστημα.
ο μικης ολονων μας με τα σωστα με τα λαθη του παρων παντα γενναιος και αφελης σαν γιγαντας,
με την ψυχη πυροδοτημενη και με την αληθεια που ξερουμε ολοι…
«δινουν την ελλαδα στη λερναια υδρα του παγκοσμιου κεφαλαιου»
με τον πατερα μου στο εαμ ο μικης… και μετα στα 79 στο θεατρο τεχνης να διδασκω τους ιππης του, την ωρα που τον ειχαν ολοι οπα οπα τα χρονια των επανεκτελεσων,
την ωρα που η ευρωπη ξαναβρισκε μια πιστη για την αναπτυξη…
ο μικης των νεανικων μου χρονων,
με τσακισε.
τον κυτταζα προς τα πανω παντα.
ξεστραβωμα να βγαλω τα διφωνα από σαραντα πυκνογραμμενες σελιδες παρτιτουρα, χειρογραφη «εδώ
εχετε ντο ρε είναι λαθος ?η να ταφησω ετσι? θ ακουστει ?»
«ναι ναι είναι διαφωνα,ταχει και ο μπαχ»…
στο σπιτι της επιφανους στο ισογειο. αλητειες,κιθαρες και νταβουλια να ντεμαρουμε τη μουσικη για του ιππης- πρωτη σκηνοθεσια του λαζανη στην επιδαυρο. πολλοι μεγαλοι τωρα τοτε στο χορο, κι ο αρμενης με τον μορτζο πρωταγωνιστες
Με ντυσανε διονυσακι ,ο φωτοπουλος.»βαλτε χαχαχχααχ το σταματη στην ορχηστρα να τους διευθυνει»,καταδικαστηκα σ ενα λεπτο! που ναξερα ότι τοσα χρονια μετα θα χοροπηδαγα σα διακαιοπολις στο ιδιο θεατρο της νιοτης μου…
«Ω δημε τι πιο καλο»
Κυριε μικη μικρος σας ειχα στο δωματιο μου πανω από το κρεββατι μου
-Και τωρα που μ εχεις
-εδώ στην
Καρδια μου
Την επομενη χρονια στην επαναληψη στο ηρω δειο
Με φωναξε να του θυμισω τη μουσικη
Για την ηχογραφηση
Δε δεχοταν να του το βγαλει καμμια εταιρεια
20 λαικα χορικα ελεγε με χωρατο ο επιμηκης
Το τεχνης που ναχει λεφτα να πληρωσει
Δεν μασησε ο ψηλος
Ταδωσε σε μια εταιρεια της ομονοιας…
Ετσι το σωσαμε το εργο.
Του το θυμησα ολο .
Δεν το πολυθυμοταν
Εγω το θυμομουνα λεξη λεξη γραμμη γραμμη και κοτσαρισα και τα μουτρα μου και στο στουντιο. ολη την ηχογραφηση .εκει με κυτταζε ποιον εμενα να συναινεσω ότι ετσι ηταν και του θυμιζα «εδώ το πειραξαμε «
«Σ αρεσει ?»ναι μ αρεσε η
ενορχηστρωση του, τσαγανη ,τρελλη και αρχαια
« ερε να ξεραμε κι ενορχηστρωση» αυτοσαρκαζε ο επιμηκης
Τι τα θυμηθηκα όλα αυτά, σημερα που εχουν χτυπησει τα παιδια, που τα σαπισανε, που η αμερικη λεει σκοτωστε
Που δερνουν κοσμο πολύ στα μουγγα,
Που χανονται ανθρωποι κάθε μερα που δεν τα δειχνει καμμια τηλεοραση γιατι το ερουσου ερεσυ, ε ρε συ !!!!!!!!!
Δεν θελει να δειχνει σκηνες βιας…
Τωρα ο μικης αποχαιρεταει εν ζωη ,επι κολωνω, ο επιφανης αποχαιρεταει ευτυχισμενος…
Μετα ηρθαν τα χρονια της αμφθσβητησης
Ο σαββοπουλος που τον σατυριζε και την καταβρισκαμε κι εγω με την γκαιηλ χολστ μια φιλη που εκανε βιβλια για τους ρεμπετες να της μεταφραζω για χιλιες δραχμες σ ένα σπιτακι στην πλακα το βιβλιο της για τον μικη..
Ναι ναι αυτή είναι η σωστη λεξη…διηυθυνε μ ένα παθος
Αντικαθεστωτικο?ας το ετσι ,μ ένα παθος αντικαθεστωτικο.
Η γκαιηλ σημερα διδακτωρ στην αμερικη επαιζε τσεμπαλο στους ιππης ένα σαραβαλιασμενο τσεμπαλο χειροποιητο,χαθηκε σκευρωμενο στα χρονια, μου το χαρισε δεν παιζει πια δεν διορθωνεται μουπε ο μαστορας,πηγε στα σκουπιδια.

Αποχαιρεταω τη μουσικη συνθεση ειπε ο δασκαλος
Σαν νακλεισε μια βαρεια πορτα σιδερενια με κροτο.
Μονο ο καυμος και η μαγιοπουλα στο γιουεσμπη για μια ζωη είναι αρκετα…
Τα ασπροξανθα μαλλια της ντορας γιαννακοπουλου ,ροκου,στις μικρες κυκλδες, η φωνη της ζαβιτσιανου στον νεκρο αδερφο…»φυγε παυλοοοοοοο»
Ο μεγας μπιθικωτσης στα αιωνια.
Για τρεις ζωες εγραψες μικη
Κι ας τον ανδρουλακη να λεει ανεκδοτα
«Στο βαθος το ζηλευουμε αυτό που ρεζιλευουμε»
Στην πρωτη μεταπολιτευτικη συναυλια στο καραισκακη, καντο χενεραλ πριν το παρουν οι συμφωνικες ,και το τσετουλιασουνε,με τον πριγκηπα πανδη και την πιστη σου φαραντουρη
Ολα γιναν αλλα στα χρονια .
Ηρθε η πασοκογουρουνια και τα ισοπεδωσε.
Σε πληγωσανε σε απαξιωσανε
Αλλα οι βραχοι της ακροπολης ω επιμηκη μου μικη δεν παθαινουν τιποτα..
Αποχαιρετησε μας από το βραχο σου αρχοντα μου εν ζωη πληρης ημερων αγωνιστης και μακαριος .
Εχω τοσα πολλα που να φτασει ένα δεκαλεπτο.
«Θελουμε τωρα να παινεσουμε τους πατεραδες μας»
Γιατι βαρανε τα παιδια, η αστυνομια τους λυωνει τα μουτρα …μικη μου
Παλι και παλι και παλι
Οι τιτλοι της ηλεκτρας ,σαντουροκλαρινα και πετρες και κρουστα…κι ολη η τοπ ελλαδα του τοτε ,ροη ονοματεπωνυμα στα αγγλικα.

και το ξυλο ειναι τζαμπα
τι είναι αυτό ?
η εξουσιοδοτηση ματακια μου σε εξουσιοδοτω σε οριζω να βαρεσεις
με αυτή την εξουσιοδοτηση
βαρανε ολοι
χαιρετε