Άραγε οι άνθρωποι (και δη οι καλλιτέχνες) να είναι παράγωγα ή παραγωγοί της εποχής τους;
Η δεκαετία του '80 ήταν μια τομή στις πολιτισμικές συνήθειες της χώρας, από την πολιτική έως την τέχνη. Η σκυτάλη πέρασε σε μια νέα γενιά, μια νεολαία για την ακρίβεια, η οποία αν και εμπνεύστηκε από τις ταραγμένες, ηρωικές και γοητευτικές δεκαετίες από το '40 μέχρι την πτώση της Χούντας, προέκτεινε τις αναζητήσεις της. Έτσι, γεννήθηκαν νέα ρεύματα, τα οποία απομακρύνθηκαν από το "ΕΑΜ και το Θεοδωράκη". Με στέγη τα Εξάρχεια, Ελληνικό ροκ, πανκ, μέταλ, νέα αισθητική, νέα πολιτικά ρεύματα, αναρχία, αυτονομία, κριτική αναθεώρηση μαοϊσμού, τροτσκισμού, μοντέρνος μαρξισμός και πολλά άλλα συγκρότησαν μια νέα πραγματικότητα η οποία ως ύφος και στάση ζωής είχε στον πυρήνα της την αμφισβήτηση. Εγγενής ριζοσπαστισμός και αντισυστημικότητα. Τίποτα δε μένει στο απυρόβλητο, από το επίσημο πολιτικό σύστημα, μέχρι και την οικογένεια, την κοινωνία, τον έρωτα.
Σπλάχνο αυτής της νέας εποχής ήταν τόσο τα έργα του Νικόλα Άσιμου και της Κατερίνας Γώγου, όσο και οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Όλη την παραπάνω ατμόσφαιρα έρχονται να την αναβιώσουν δύο παραστάσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε σκηνές της Αθήνας αυτές τις μέρες, μία για τη Γώγου, μία για τον Άσιμο. Προσοχή στο ρήμα "αναβιώνω"! Δεν πρόκειται απλώς για μια απόπειρα παρουσίασης ή αναπαράστασης έργων των δύο αυτών καλλιτεχνών. Στις παραστάσεις αυτές γίνεται μια συναισθηματική αναβίωση του αισθητικού, αξιακού και ηθικού περιεχομένου των έργων και της στάσης ζωής τους. Ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν, το οποίο όμως έχει σαν προορισμό το παρόν και το μέλλον. Όχι με την έννοια της διδαχής του πως "πρέπει να είναι" η νεολαία, αλλά με την έννοια της έμπνευσης.
Έτσι λοιπόν, η προειδοποίηση της Γώγου "στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;", έρχεται να δέσει με το μελαγχολικά αισιόδοξο "Venceremos" (μτφ θα νικήσουμε) του Άσιμου.
Πρόκειται για δύο παραστάσεις, με σκηνοθεσία του Γιώργου Κορδέλα ο οποίος ήταν συνδεδεμένος προσωπικά τόσο με τον Άσιμο όσο και με τη Γώγου, με πλούσιο αρχείο φωτογραφιών και βίντεο το οποίο προβάλεται κατά τη διάρκεια της παράστασης. Κείμενα μπλέκονται με τα τραγούδια και διαμορφώνουν μιας μορφής μουσικοθεατρική παράσταση. Μια εκπληκτική Μυρτώ Αλικάκη και ένας συγκλονιστικός Λεωνίδας Κακούρης ενσαρκώνουν τη Γώγου και τον Άσιμο με έναν πολύ αντιπροσωπευτικό και μελετημένο τρόπο. Ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου, η ομοιότητα της ενσάρκωσης με τον πραγματικό Άσιμο είναι σοκαριστική. Στον δε Άσιμο το ύφος είναι σαρκαστικό, διαπεραστικά ειρωνικό, κωμικό και αριστοφανικό, ενώ στη Γώγου σκοτεινό, ποιητικό, καταραμένο και σκληρό, όπως αρμόζει και στους δύο.
Στην τρομαγμένη εποχή μας, που η σύγχρονη νοηματοδότηση και έμπνευση είναι περιορισμένες, τέτοιες παραστάσεις είναι επίκαιρες όσο ποτέ.
Νικόλας Άσιμος, "ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ", Κάθε Πέμπτη, στην Αρχιτεκτονική Live.
Κατερίνα Γώγου, "ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ". Κάθε Δευτέρα, στο Ρυθμός Stage.
Η δεκαετία του '80 ήταν μια τομή στις πολιτισμικές συνήθειες της χώρας, από την πολιτική έως την τέχνη. Η σκυτάλη πέρασε σε μια νέα γενιά, μια νεολαία για την ακρίβεια, η οποία αν και εμπνεύστηκε από τις ταραγμένες, ηρωικές και γοητευτικές δεκαετίες από το '40 μέχρι την πτώση της Χούντας, προέκτεινε τις αναζητήσεις της. Έτσι, γεννήθηκαν νέα ρεύματα, τα οποία απομακρύνθηκαν από το "ΕΑΜ και το Θεοδωράκη". Με στέγη τα Εξάρχεια, Ελληνικό ροκ, πανκ, μέταλ, νέα αισθητική, νέα πολιτικά ρεύματα, αναρχία, αυτονομία, κριτική αναθεώρηση μαοϊσμού, τροτσκισμού, μοντέρνος μαρξισμός και πολλά άλλα συγκρότησαν μια νέα πραγματικότητα η οποία ως ύφος και στάση ζωής είχε στον πυρήνα της την αμφισβήτηση. Εγγενής ριζοσπαστισμός και αντισυστημικότητα. Τίποτα δε μένει στο απυρόβλητο, από το επίσημο πολιτικό σύστημα, μέχρι και την οικογένεια, την κοινωνία, τον έρωτα.Σπλάχνο αυτής της νέας εποχής ήταν τόσο τα έργα του Νικόλα Άσιμου και της Κατερίνας Γώγου, όσο και οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Όλη την παραπάνω ατμόσφαιρα έρχονται να την αναβιώσουν δύο παραστάσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε σκηνές της Αθήνας αυτές τις μέρες, μία για τη Γώγου, μία για τον Άσιμο. Προσοχή στο ρήμα "αναβιώνω"! Δεν πρόκειται απλώς για μια απόπειρα παρουσίασης ή αναπαράστασης έργων των δύο αυτών καλλιτεχνών. Στις παραστάσεις αυτές γίνεται μια συναισθηματική αναβίωση του αισθητικού, αξιακού και ηθικού περιεχομένου των έργων και της στάσης ζωής τους. Ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν, το οποίο όμως έχει σαν προορισμό το παρόν και το μέλλον. Όχι με την έννοια της διδαχής του πως "πρέπει να είναι" η νεολαία, αλλά με την έννοια της έμπνευσης.
Έτσι λοιπόν, η προειδοποίηση της Γώγου "στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;", έρχεται να δέσει με το μελαγχολικά αισιόδοξο "Venceremos" (μτφ θα νικήσουμε) του Άσιμου.
Πρόκειται για δύο παραστάσεις, με σκηνοθεσία του Γιώργου Κορδέλα ο οποίος ήταν συνδεδεμένος προσωπικά τόσο με τον Άσιμο όσο και με τη Γώγου, με πλούσιο αρχείο φωτογραφιών και βίντεο το οποίο προβάλεται κατά τη διάρκεια της παράστασης. Κείμενα μπλέκονται με τα τραγούδια και διαμορφώνουν μιας μορφής μουσικοθεατρική παράσταση. Μια εκπληκτική Μυρτώ Αλικάκη και ένας συγκλονιστικός Λεωνίδας Κακούρης ενσαρκώνουν τη Γώγου και τον Άσιμο με έναν πολύ αντιπροσωπευτικό και μελετημένο τρόπο. Ειδικά στην περίπτωση του δεύτερου, η ομοιότητα της ενσάρκωσης με τον πραγματικό Άσιμο είναι σοκαριστική. Στον δε Άσιμο το ύφος είναι σαρκαστικό, διαπεραστικά ειρωνικό, κωμικό και αριστοφανικό, ενώ στη Γώγου σκοτεινό, ποιητικό, καταραμένο και σκληρό, όπως αρμόζει και στους δύο.Στην τρομαγμένη εποχή μας, που η σύγχρονη νοηματοδότηση και έμπνευση είναι περιορισμένες, τέτοιες παραστάσεις είναι επίκαιρες όσο ποτέ.
"...Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς, δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον έρωτα, στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία...."
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς, δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον έρωτα, στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία...."
Δείτε εδώ:
Νικόλας Άσιμος, "ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ", Κάθε Πέμπτη, στην Αρχιτεκτονική Live.
Κατερίνα Γώγου, "ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ". Κάθε Δευτέρα, στο Ρυθμός Stage.
