«Το ντοκιμαντέρ ήταν πάρα πολύ καλό. Aν και έχω δει και διαβάσει πολλά για τον Marley, εντυπωσιάστηκα και ανατρίχιασα και πάλι. Το
μήνυμα του είναι ένα παγκόσμιο μήνυμα αγάπης και η επιδίωξη του η
συμφιλίωση όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος και πολιτικής
πεποίθησης.
Είναι ο πρώτος σταρ που προήρθε από τον τρίτο κόσμο και άγγιξε της καρδιές όλου του κόσμου.
Ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι φίλος της Reggae αξίζει να το δεί»
Ο Kevin MacDonald, 6 χρόνια μετά την ταινία Ο Τελευταίος Βασιλιάς της Σκοτίας (The Last King of Scotland) που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, αποφάσισε να αναλάβει την ιδέα του παραγωγού Steve Bing και να ρίξει φως στην ιστορία του πρώτου, αν όχι και τελευταίου Βασιλιά της ρέγκε Bob Marley.
Το
μεγαλύτερο επίτευγμα τόσο του σκηνοθέτη, αλλά και όλης της ερευνητικής
ομάδας του ντοκιμαντέρ είναι ότι παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας
(152 λεπτά) δεν υπάρχει ούτε μισό, το οποίο να μην κρατά ζωντανό το
ενδιαφέρον ή ακόμη και τον ενθουσιασμό του θεατή, μουσικόφιλου και μή,
χωρίς επίπλαστες μυθοποιήσεις και εσκεμένους μελοδραματισμούς. Λέγεται
μάλιστα ότι όταν του είπαν από την παραγωγή ότι είναι πολλές οι δυόμισι
ώρες, ο σκηνοθέτης απάντησε «Αν ο Scorsese έκανε ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων ωρών για τον Dylan, που είναι ακόμη στη ζωή, νομίζω πως ο Bob αξίζει τις δύο και μισή».
Άλλωστε, αν και έχει 19 τίτλους στην φιλμογραφία του ως σκηνοθέτης, δεν
είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ίδιος ο MacDonald έχει βραβευτεί
με Όσκαρ σκηνοθεσίας, για το ντοκιμαντέρ, του 1999, One Day in September.
Στην περίπτωση του Marley, η σκηνοθεσία ξεδιπλώνει με αριστοτεχνικό τρόπο όλη την έρευνα του σήμερα, σε άψογη αρμονία με το αρχειακό υλικό πολλών λεπτών, που είχε στη διάθεσή του ο σκηνοθέτης και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Ενώ η μουσική του Marley, χρησιμοποιείται σαν ένα ακόμη ντοκουμέντο για τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του και την ερμηνεία του μύθου του.
Από την Τζαμάικα στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο
κι
από εκεί σε όλο τον κόσμο, ο MacDonald αφηγείται ένα ταξίδι, μιλά με τη
σύζυγο, τις ερωμένες, τις φίλες, δύο από τα δώδεκα παιδιά του (από επτά
διαφορετικές γυναίκες), με μέλη των Wailers, μουσικούς
που είχαν συνεργαστεί με τον Marley αλλά και με ανθρώπους που δεν είχε
προσεγγίσει ποτέ κανείς, όπως η Γερμανίδα νοσοκόμα που τον φρόντιζε τις
τελευταίες ημέρες της ζωής του και ο Dudley Sibley, ιδιοκτήτης στούντιο στη Τζαμάικα, όπου ο Marley ξεκίνησε την καριέρα του.
Η ταινία για τον Marley προσπαθεί να αγγίξει κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του, συνιστώντας την απόλυτη βιογραφία του. Ξεκινά από τους γονείς του, έναν λευκό πατέρα και μία μαύρη μητέρα. Ο πατέρας του Captain Marley τους εγκατέλειψε πολύ νωρίς. Ο μικρός Bob μεγάλωνε με τη μητέρα του, κι εγκατέλειψε το σχολείο όταν άρχισε να κάνει παρέα με τον Desmond Dekker, που τραγουδούσε. «Αφού μπορεί εκείνος, μπορώ κι εγώ», είπε στη μητέρα του. Πέρασε από μπάντες όπως οι Juveniles, οι Brothers of the guetto και άλλες, μέχρι να σχηματίσει τους Wailers.
Η ανεξαρτησία της Τζαμάικα το 1962 έκανε το έδαφος πιο γόνιμο για την ανάδειξη ενός νέου είδους μουσικής, της τζαμαϊκανής, και η ρέγκε έδωσε στη νέα χώρα ένα ακόμη στοιχείο για τη σύσταση της ταυτότητάς της. Έτσι το 1964 οι Wailers κυκλοφορούν το πρώτο τους single και αρχίζει και επισήμως η καριέρα του Bob Marley και η μετάλλαξη της ρέγκε από έθνικ σε ποπ μουσική, καθώς το ένα μεγάλο στάδιο του κόσμου γέμιζε μετά το άλλο.
Παράλληλα με τις αναζητήσεις του στη μουσική είχε και άλλες κοινωνικές, πολιτικές ανησυχίες και γι’ αυτό φρόντιζε να διαβάζει και να ενημερώνεται συνεχώς. Η φιλοσοφία των Ρασταφάρι, των Ντρέντλοκς, η μαριχουάνα... τον επηρέαζαν βαθιά στην προσωπικότητά του, αλλά είχαν αντίκτυπο και στους στίχους και στη μουσική του. Το ίδιο τον επηρέαζε και ότι ήταν μιγάς. Δεν ήταν τυχαίο που όλη του τη ζωή προσπαθούσε να ενώσει ανθρώπους, όπως το 1978 στο One Love Peace Concert, όπου επάνω στη σκηνή της συναυλίας στη Τζαμάικα ο Marley κάλεσε δύο αντίπαλους πολιτικούς της χώρας, ορκισμένους εχθρούς, να ενώσουν τα χέρια. Το ίδιο τον επηρέαζε και ότι η οικογένεια του πατέρα του, που αποδείχτηκε ότι είχε πριν γνωρίσει τη μητέρα του,
δεν
τον αποδέχτηκε ποτέ ως αυθεντικό Marley, καθώς δεν ήταν λευκός.
Ιδιαίτερη φόρτιση έχει η φράση της ετεροθαλούς αδερφής του ότι ...«τελικά εκείνος είναι Ο Μarley. Ο κόσμος δεν ξέρει πια τους παλιούς λευκούς Marley».
Με πείσμα, όρεξη, ζωντάνια, αλτρουισμό που αποδεικνύει η κάθε μαρτυρία ή το κάθε ντοκουμέντο που σύλλεξε ο MacDonald, ο Marley και η ρέγκε έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Η απόπειρα δολοφονίας εναντίον του αρχικά και η διάγνωσή του με καρκίνο ήταν που έδειξαν στον Marley το εύθραυστο του χαρακτήρα του. Αλλά και πάλι, λίγες μόνο ημέρες πριν τον θάνατό του στις 11 Μαΐου το 1981, ο Marley βγήκε να πει στους θαυμαστές του ότι σύντομα θα γυρίσει σε συναυλίες και περιοδεία ανά τον κόσμο.
Ο Marley στη διάρκεια της σύντομης ζωής του φρόντιζε να μοιράζει τα κέρδη απ’τη μουσική του σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, να ενώνει τους ανθρώπους και το μεγαλύτερο όνειρό του ήταν κάποια στιγμή η ρέγκε να φτάσει στο κοινό της, δηλαδή σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία δευτερόλεπτα του ντοκιμαντέρ αποδεικνύουν ότι το όνειρό του έγινε πραγματικότητα.
* Η ταινία προβλήθηκε στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ στο Μουσικό Διαγωνιστικό τμήμα του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου – Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote
** Τη διανομή της ταινίας στην Ελλάδα έχει εξασφαλίσει η εταιρεία Oxytocinema και θα προβάλλεται στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο από13 Δεκεμβρίου.
*** Το soundtrack της ταινίας κυκλοφορεί από τον περασμένο Απρίλιο. Βρείτε το στο Amazon
Soundtrack Tracklist
Disc 1: 1. Corner Stone, 2. Judge Not, 3. Simmer Down, 4. Small Axe, 5. Mellow Mood, 6. Stir It Up, 7. Concrete Jungle, 8. Crazy Baldheads, 9. Natty Dread, 10. Trenchtown Rock (Live at the Roxy Theatre), 11. Get Up Stand Up, 12. Work
Disc 2: 1. Jammin (Live at One Love Peace Concert), 2. Exodus Dub (Kindred Spirit Dub Mix), 3. No Woman, No Cry (Live at the Lyceum Show), 4. War - Live! At the Rainbow, 5. I Shot the Sheriff (Live from the Lyceum), 6. Roots Rock Reggae, 7. Three Little Birds, 8. Real Situation, 9. Could You Be Loved, 10. One Love / People Get Ready, 11. Redemption Song, 12. High Tide, Low Tide
Δείτε το trailer
Είναι ο πρώτος σταρ που προήρθε από τον τρίτο κόσμο και άγγιξε της καρδιές όλου του κόσμου.
Ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι φίλος της Reggae αξίζει να το δεί»
Αυτό δήλωσε στο Musicpaper.gr ο Μάρκος Κούμαρης, των Locomondo που παρακολούθησε την πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα.
Το
μεγαλύτερο επίτευγμα τόσο του σκηνοθέτη, αλλά και όλης της ερευνητικής
ομάδας του ντοκιμαντέρ είναι ότι παρά τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας
(152 λεπτά) δεν υπάρχει ούτε μισό, το οποίο να μην κρατά ζωντανό το
ενδιαφέρον ή ακόμη και τον ενθουσιασμό του θεατή, μουσικόφιλου και μή,
χωρίς επίπλαστες μυθοποιήσεις και εσκεμένους μελοδραματισμούς. Λέγεται
μάλιστα ότι όταν του είπαν από την παραγωγή ότι είναι πολλές οι δυόμισι
ώρες, ο σκηνοθέτης απάντησε «Αν ο Scorsese έκανε ένα ντοκιμαντέρ τεσσάρων ωρών για τον Dylan, που είναι ακόμη στη ζωή, νομίζω πως ο Bob αξίζει τις δύο και μισή».
Άλλωστε, αν και έχει 19 τίτλους στην φιλμογραφία του ως σκηνοθέτης, δεν
είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο ίδιος ο MacDonald έχει βραβευτεί
με Όσκαρ σκηνοθεσίας, για το ντοκιμαντέρ, του 1999, One Day in September.
Στην περίπτωση του Marley, η σκηνοθεσία ξεδιπλώνει με αριστοτεχνικό τρόπο όλη την έρευνα του σήμερα, σε άψογη αρμονία με το αρχειακό υλικό πολλών λεπτών, που είχε στη διάθεσή του ο σκηνοθέτης και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Ενώ η μουσική του Marley, χρησιμοποιείται σαν ένα ακόμη ντοκουμέντο για τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του και την ερμηνεία του μύθου του.
Από την Τζαμάικα στις ΗΠΑ, στο Ηνωμένο Βασίλειο
κι
από εκεί σε όλο τον κόσμο, ο MacDonald αφηγείται ένα ταξίδι, μιλά με τη
σύζυγο, τις ερωμένες, τις φίλες, δύο από τα δώδεκα παιδιά του (από επτά
διαφορετικές γυναίκες), με μέλη των Wailers, μουσικούς
που είχαν συνεργαστεί με τον Marley αλλά και με ανθρώπους που δεν είχε
προσεγγίσει ποτέ κανείς, όπως η Γερμανίδα νοσοκόμα που τον φρόντιζε τις
τελευταίες ημέρες της ζωής του και ο Dudley Sibley, ιδιοκτήτης στούντιο στη Τζαμάικα, όπου ο Marley ξεκίνησε την καριέρα του.
Η ταινία για τον Marley προσπαθεί να αγγίξει κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του, συνιστώντας την απόλυτη βιογραφία του. Ξεκινά από τους γονείς του, έναν λευκό πατέρα και μία μαύρη μητέρα. Ο πατέρας του Captain Marley τους εγκατέλειψε πολύ νωρίς. Ο μικρός Bob μεγάλωνε με τη μητέρα του, κι εγκατέλειψε το σχολείο όταν άρχισε να κάνει παρέα με τον Desmond Dekker, που τραγουδούσε. «Αφού μπορεί εκείνος, μπορώ κι εγώ», είπε στη μητέρα του. Πέρασε από μπάντες όπως οι Juveniles, οι Brothers of the guetto και άλλες, μέχρι να σχηματίσει τους Wailers.
Η ανεξαρτησία της Τζαμάικα το 1962 έκανε το έδαφος πιο γόνιμο για την ανάδειξη ενός νέου είδους μουσικής, της τζαμαϊκανής, και η ρέγκε έδωσε στη νέα χώρα ένα ακόμη στοιχείο για τη σύσταση της ταυτότητάς της. Έτσι το 1964 οι Wailers κυκλοφορούν το πρώτο τους single και αρχίζει και επισήμως η καριέρα του Bob Marley και η μετάλλαξη της ρέγκε από έθνικ σε ποπ μουσική, καθώς το ένα μεγάλο στάδιο του κόσμου γέμιζε μετά το άλλο.
Παράλληλα με τις αναζητήσεις του στη μουσική είχε και άλλες κοινωνικές, πολιτικές ανησυχίες και γι’ αυτό φρόντιζε να διαβάζει και να ενημερώνεται συνεχώς. Η φιλοσοφία των Ρασταφάρι, των Ντρέντλοκς, η μαριχουάνα... τον επηρέαζαν βαθιά στην προσωπικότητά του, αλλά είχαν αντίκτυπο και στους στίχους και στη μουσική του. Το ίδιο τον επηρέαζε και ότι ήταν μιγάς. Δεν ήταν τυχαίο που όλη του τη ζωή προσπαθούσε να ενώσει ανθρώπους, όπως το 1978 στο One Love Peace Concert, όπου επάνω στη σκηνή της συναυλίας στη Τζαμάικα ο Marley κάλεσε δύο αντίπαλους πολιτικούς της χώρας, ορκισμένους εχθρούς, να ενώσουν τα χέρια. Το ίδιο τον επηρέαζε και ότι η οικογένεια του πατέρα του, που αποδείχτηκε ότι είχε πριν γνωρίσει τη μητέρα του,
δεν
τον αποδέχτηκε ποτέ ως αυθεντικό Marley, καθώς δεν ήταν λευκός.
Ιδιαίτερη φόρτιση έχει η φράση της ετεροθαλούς αδερφής του ότι ...«τελικά εκείνος είναι Ο Μarley. Ο κόσμος δεν ξέρει πια τους παλιούς λευκούς Marley».
Με πείσμα, όρεξη, ζωντάνια, αλτρουισμό που αποδεικνύει η κάθε μαρτυρία ή το κάθε ντοκουμέντο που σύλλεξε ο MacDonald, ο Marley και η ρέγκε έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Η απόπειρα δολοφονίας εναντίον του αρχικά και η διάγνωσή του με καρκίνο ήταν που έδειξαν στον Marley το εύθραυστο του χαρακτήρα του. Αλλά και πάλι, λίγες μόνο ημέρες πριν τον θάνατό του στις 11 Μαΐου το 1981, ο Marley βγήκε να πει στους θαυμαστές του ότι σύντομα θα γυρίσει σε συναυλίες και περιοδεία ανά τον κόσμο.
Ο Marley στη διάρκεια της σύντομης ζωής του φρόντιζε να μοιράζει τα κέρδη απ’τη μουσική του σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, να ενώνει τους ανθρώπους και το μεγαλύτερο όνειρό του ήταν κάποια στιγμή η ρέγκε να φτάσει στο κοινό της, δηλαδή σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία δευτερόλεπτα του ντοκιμαντέρ αποδεικνύουν ότι το όνειρό του έγινε πραγματικότητα.
* Η ταινία προβλήθηκε στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ στο Μουσικό Διαγωνιστικό τμήμα του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου – Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote
** Τη διανομή της ταινίας στην Ελλάδα έχει εξασφαλίσει η εταιρεία Oxytocinema και θα προβάλλεται στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο από13 Δεκεμβρίου.
*** Το soundtrack της ταινίας κυκλοφορεί από τον περασμένο Απρίλιο. Βρείτε το στο Amazon
Soundtrack Tracklist
Disc 1: 1. Corner Stone, 2. Judge Not, 3. Simmer Down, 4. Small Axe, 5. Mellow Mood, 6. Stir It Up, 7. Concrete Jungle, 8. Crazy Baldheads, 9. Natty Dread, 10. Trenchtown Rock (Live at the Roxy Theatre), 11. Get Up Stand Up, 12. Work
Disc 2: 1. Jammin (Live at One Love Peace Concert), 2. Exodus Dub (Kindred Spirit Dub Mix), 3. No Woman, No Cry (Live at the Lyceum Show), 4. War - Live! At the Rainbow, 5. I Shot the Sheriff (Live from the Lyceum), 6. Roots Rock Reggae, 7. Three Little Birds, 8. Real Situation, 9. Could You Be Loved, 10. One Love / People Get Ready, 11. Redemption Song, 12. High Tide, Low Tide
Δείτε το trailer
