Συνέντευξη μας από τον Infinik για το hip hop και την κοινωνική και πολιτική αντίσταση! Με αφορμή το αυριανό του live

LIVE Παρασκευή 30 Μαϊου στο BUMS, Ακαδημίας 98-100, 20:30

Έχεις πει ότι κάνετε μια προσπάθεια να βομβαρδίσετε πολιτιστικά μια κοινωνία που φαίνεται να δυσκολεύεται να ξεκολλήσει από τον πάτο! Όλο αυτό το πολιτικό περιεχόμενο το οποίο έχουν τραγούδια σου πως πιστεύεις ότι συνδέεται με το ότι ανήκεις σε μια γενιά της οποίας τώρα με την κρίση της έκλεψαν τα όνειρα; Αν ήσουν 25αρης τη δεκαετία του 90 θα έγραφες αλλιώς;

Αν ήμουν 25άρης το 90 το πιο πιθανό ήταν να ήμουν συνολικά αλλιώς. Όχι άλλος άνθρωπος στο πως αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, αλλά θα είχα διαφορετικές ιεραρχήσεις- άλλωστε και το 90 δεν ήταν παράδεισος ο κόσμος, απλά στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο οξυμένα τα πράγματα-. Άρα θα είχα και διαφορετικές ανησυχίες. Θα ένιωθα άρα την ανάγκη να περάσω άλλα μηνύματα. Αυτό θα αντικατοπτριζόταν στην μουσική μου.

Αν θέλετε να προσπαθήσω να φανταστώ τι θα έγραφα το '90, πιθανόν να έγραφα για την καλά στημένη βιτρίνα της κοινωνίας,  για την αλλοτρίωση και την κοινωνική αποσάθρωση. Τέτοια έγραφαν τότε κάποιοι hip-hopαδες.

Αυτά ισχύουν και τώρα, απλά σήμερα φτάνουμε στο δια ταύτα. Τώρα πέφτουν οι μάσκες και τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης γίνονται κυρίαρχα. Όπως δεν γίνεται να μην βγεις στον δρόμο ή δεν γίνεται να μην απεργήσεις, έτσι δεν γίνεται να μην γράψεις για όλα αυτά που συμβαίνουν. Η μουσική σου είναι η αντίστασή σου!

Το hip hop μοιάζει να έχει φτιαχτεί για να μπορέσει να εκφράσει με έναν πηγαίο και αυθόρμητο τρόπο τη θλίψη και την οργή όσων βιώνουν τις κοινωνικές αδικίες, αισθητικά κιόλας στον αντίποδα μιας λόγιας κουλτούρας. Θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν το «ρεμπέτικο της εποχής μας»;

Όντως το hip hop το χαρακτηρίζει η αμεσότητα. Το σκέφτεσαι- το γράφεις. Σκέφτεσαι την φτώχεια- γράφεις με πίκρα, σκέφτεσαι την καταστολή- γράφεις επιθετικά και πάει λέγοντας.

Ισχύει επίσης ό,τι δεν το ενδιαφέρουν τόσο οι “politically-correct” φόρμες έκφρασης. Θα πει αυτό που έχει να πει χωρίς να νοιάζεται να χρησιμοποιήσει απόλυτα ενδεδειγμένες φράσεις. Μπορεί να ακούσεις ,για παράδειγμα . την πιο “επαναστατική” ιδέα , διατυπωμένη με τρόπο αρκετά μακριά από αυτόν που ορίζουν τα “θεωρητικά εγχειρίδια”.

Τα παραπάνω το έχουν βοηθήσει να εξαπλωθεί ,σαν κουλτούρα, σε μεγάλα λαϊκά ακροατήρια. Εκπροσωπώντας ,σε σημαντικό βαθμό,ακόμα και “luben” κομμάτια της κοινωνίας. Φλερτάρει με τα όρια της αστικής νομιμότητας συχνά. Από τα graffiti στους τοίχους μέχρι τα diy lives στις πλατείες χωρίς καμία “επίσημη” άδεια. Και καλά κάνει.

Αν οι γνώσεις μου για το ρεμπέτικο είναι σωστές, τότε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι κοινά ανάμεσα στα δύο είδη. Οπότε ίσως δεν θα ήταν άτοπο να ονομάσουμε το hip hop το “ρεμπέτικο της εποχής μας”

Το hip hop έχει ανάγκη τη συστηματική μουσική εκπαίδευση; Μπορεί και πρέπει να μπει στα ωδεία ή θα αλλοτριωθεί;

To hip hop είναι σαν το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Ο καθένας μπορεί να παίξει hip hop χωρίς να έχει ιδαίτερες γνώσεις ή να ξοδέψει πολλά χρήματα.  Αυτό είναι καλό γιατί το καθιστά μαζικό μουσικό είδος.

Είναι όμως καλό να έχουμε το μεράκι να το εξελίσσουμε και να το καλλιεργούμε την αισθητική του κόσμου. Είναι καλό το ότι έχεις την δυνατότητα με ένα μικρόφωνο και έναν υπολογιστή να φτιάξεις μουσική. Αν όμως την αγαπάς και σε ενδιαφέρει πρέπει να προσπαθείς να βελτιώνεις τον ήχο και τον στίχο σου, αλλά και να το εμπλουτίζεις με νέα ακούσματα και πειραματισμούς. Γιατί έτσι βοηθάς στην εξάπλωση της αγαπημένης σου μουσικής. Την βοηθάς να μεγαλώσει και να διευρύνει το ακροατήριό της.

Τα ωδεία του hip hop είναι οι δρόμοι. Οπότε δεν ξέρω αν τα παραπάνω σημαίνουν “συστηματική εκαπαίδευση”. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορείς να “διδάξεις”, με την παραδοσιακή έννοια, hip hop. Σίγουρα όμως, θα μπορούσαν όσοι ασχολούνται με το hip hop να εκπαιδεύονται μουσικά, είτε αυτό σημαίνει κάποιο μουσικό όργανο, είτε θεωρία της μουσικής. Γενικά οτιδήποτε θα τον βοηθήσει να ανοίξει τους μουσικούς του ορίζοντες και να περάσει αυτή την εξέλιξη στο αυθεντικό DNA του είδους, κρατώντας το αυθεντικό.

Το αν θα επέλθει αλλοτρίωση του είδους είναι ένα στοίχημα. Αλλοτρίωση για το hip hop είναι οι χλιδάτες καρικατούρες της βαριάς μουσικής βιομηχανίας -βλέπε Μηδενιστής και Nivo- όχι όσοι πειραματίζονται. Οι “χλιδάτοι” δεν εξέλιξαν την μουσική, απλώς την ξεζούμισαν.

Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα ένα hip hop το οποίο να μπορεί να βαδίσει στο λεπτό τεντωμένο σκοινί που ενώνει την κοινωνική αναγνώριση, με τα επαναστατικά μηνύματα που μόνο αυτό μπορεί να περάσει. Δεν μου αρκεί ένα hip hop επαναστατικό μεν, άγνωστο στους περισσότερους δε.

Η σκηνή του hip hop, ειδικά στα λαιβ σας σε πλατείες και μάλιστα σε αυτά με κοινωνικό περιεχόμενο, μοιάζει να είστε σα μια μεγάλη παρέα. Έχεις πει σε συνέντευξή σου ότι «εμείς πρώτα από όλα θα πρέπει να αντιτάξουμε την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη χτίζοντας αντίστοιχες δομές». Ποιες θα μπορούσαν να ήταν αυτές οι δομές;

Προφανώς μιας και δεν είμαστε “αρτίστες” πρώτα από όλα υπάρχουν συλλογικές δομές και δομές αλληλεγγύης που μπορούμε να στηρίξουμε στην γειτονιά μας. Όπως τα συσσίτια και το μοίρασμα τροφίμων χωρίς μεσάζοντες- και δεν εννοώ αυτά του ΣΚΑΙ και της εκκλησίας-, τα κοινωνικά ιατρεία, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, τα πολιτιστικά-πολιτικά στέκια νεολαίας, οι εργατικές λέσχες, οι λαϊκές και αντιφασιστικές συνελεύσεις, αλλά και η οργάνωση από τα κάτω στους χώρους δουλειάς.Ίσως και άλλα τόσα ακόμα που τώρα δεν μπορώ να ανακαλέσω.

Αντίστοιχος πλούτος δομών εμφανίζονται και στην “ειδικότητά” μας. Η πιο διαδομένη μορφή αυτοοργάνωσης στην μουσική είναι η λογική του DIY(Do It Yourself). DIY κυκλοφορίες και συναυλίες. Προάγουν την συλλογικότητα, καθώς χτίζονται από μια παρέα. Φτύνουν στα μούτρα τα νυχτερινά μαγαζιά της αλλοτρίωσης, ενώ ταυτόχρονα επανοικειοποιούνται τον δημόσιο χώρο και δίνουν την δυνατότητα για ψυχαγωγία ακόμα και αν δεν παίζει φράγκο. Ξέρω πως ήδη λειτουργούν αυτοδιαχειριζόμενα ωδεία αλλά και αυτοδιαχειριζόμενα στούντιο ,τα οποία λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Αρχίζουν να διαδίδονται τα hip hop – καφενεία με προβολές, dj sets και lives σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.

Πιστεύω πως το επόμενο βήμα θα μπορούσαν να είναι αυτοδιαχειριζόμενα μουσικά στέκια και η εξάπλωση μουσικών ομάδων με οριζόντια δομή σε κάθε γειτονιά ή χώρο εργασίας, που στόχο θα έχουν την προώθηση της μουσικής που εκφράζει τους κοινωνικούς αγώνες και θα επιδιώκουν την σύνδεση της με αυτούς.

Η πολιτική δολοφονία από φασίστες του Παύλου Φύσσα, ενός εκπροσώπου του είδους που υπηρετείς, σίγουρα συγκίνησε και οριοθέτησε την hip hop σκηνή.  Πιστεύεις ότι το τραγικό συμβάν αυτό μετατόπισε καθόλου το κέντρο της hip hop δημιουργίας σε θέματα περισσότερο πολιτικά και κοινωνικής διαμαρτυρίας;

Σίγουρα. Αν και ήδη το hip hop είχε φορέσει τα χρώματα του αντιφασισμού αρκετό καιρό τώρα. Όχι απαραίτητα γιατί όλοι οι χιπ χοπάδες είναι συνειδητά αντιφασίστες, αλλά γιατί υπάρχει συνεπές αντιφασιστικό κίνημα εντός του είδους που κρατάει τα ηνία.

Όμως η δολοφονία του Παύλου ήταν κάτι που άλλαξε εντελώς τα δεδομένα στο παιχνίδι. Τελείωσαν τα αστεία. Κατάλαβαν όλοι ότι δεν είναι πλέον απλό να λες πράματα μέσω ενός μικροφώνου. Θα τα βρεις μπροστά σου. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν δειλιάσαμε. Αντίθετα. Πρώτα βγήκαμε στους δρόμους και ύστερα δημιουργήθηκε πλήθος αντιφασιστικών τραγουδιών, δίσκοι αφιερώθηκαν στον Killah-P και χιλιάδες αντιφασιστικές συναυλίες με πρωτοστάτες hip hopάδες στήθηκαν από άκρη σε άκρη. Δεν ξέρω πόσο προωθητική ήταν για το ζήτημα η συνάντηση στην ΕΣΗΕΑ με την οποία “τερματίστηκε” η ανούσια, και ανυπόστατη, κόντρα hip hop  και low bap. Αυτό μένει να φανεί.

Θα ήθελα να συνεχίσει το είδος να πρωτοστατεί στον αντιφασιμό και μάλιστα ακόμα πιο μαχητικά. Ο τίτλος του αντιφασίστα είναι κάτι το οποίο κερδίζεται και δεν είναι καλό να επαναπαυόμαστε.Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουνε οι καινούριες γεννιές είναι πως ο Παύλος δεν πέθανε από αρρώστια ή αυτοκινητιστικό. Ο Παύλος δολοφονήθηκε. Η δολοφονία του ήταν μια ακόμα πολιτική δολοφονία της ακροδεξιάς. Αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί!

Η εισαγωγή των εμπορικών σχέσεων, με άλλα λόγια η μουσική βιομηχανία, πως αναδιαμορφώνει τη μουσική δημιουργία; Πες μας λίγα λόγια για το αυτοδιαχειριζόμενο στούντιο της E’n;D productions, καθώς και για τους συνοδοιπόρους σου, ειδικά για τους συντελεστές του τελευταίου εξαιρετικού και πρωτότυπου βιντεο κλιπ, του «Μια μέρα φωτεινή»

Καταρχήν πρέπει να διαχωρίσω κάποια πράματα. Κατά την γνώμη μου οι μικρές ανεξάρτητες μουσικές εταιρίες δεν ανήκουν στην ίδια μοίρα με τις τεράστιες πολυεθνικές της μουσικής .Οι τελευταίες μου θυμίζουν τα εργοστάσια λαμαρίνας. Τους κάνουν παραγγελία έναν ραπερ με τατουάζ, μουστάκι, να μιλάει ψιθυριστά.Αυτές παίρνουν έναν άσιμο αλλά φιλόδοξο τύπο και τον κάνουν Snik. Σε   κόβουν στα μέτρα τους, σε ισοπεδώνουν με τις πρέσες τους και ποτέ δεν μπορείς να ξαναβρείς την προηγούμενη μορφή σου.Τελείωσες. Είσαι αναλώσιμος. Οπότε αν δεν μπορείς να φέρεις σε πέρας την χρήση για την οποία σε προορίζουν σε πετάνε και βρίσκουν άλλον. Δεν δημιουργείς πλέον. Απλά αναπαράγεις την κυρίαρχη κουλτούρα. Είσαι μαριονέτα.

Στο κάτω κάτω αυτές οι πολυεθνικές εκπροσωπούν το πιο βαθύ κομμάτι του εκμεταλλευτικού συστήματος που κυριαρχεί στην ανθρωπότητα. Του καπιταλισμού. Άρα κάτι πάει στραβά σε περίπτωση που το είδος που δίνει φωνή στους εκμεταλλευόμενους γίνεται ένα με τον εκμεταλλευτή τους.

Το αυτοδιαχειριζόμενο studio της E'n'D productions είναι η απάντηση των ραπάδων της γεννιάς μου σε όλα αυτά. Είναι ένα studio που λειτουργεί σε υψηλά στάνταρ ποιότητας και είναι οικονομικά προσιτό σε όλους. Διοικείται από την συνέλευση των εργαζόμενων σε αυτό. Τα παιδιά που το λειτουργούν ασχολούνται με το hip hop από μικρά παιδιά και έχτισαν πάνω σε αυτό τα όνειρά τους. Σπούδασαν πάνω σε αυτό που αγαπούν και γυρνάνε όσα μάθανε πίσω στο είδος και την γειτονιά τους. Ελπίζω να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπτύσσεται για πολλές χιλιετίες ακόμα!

Τα παιδιά από το στούντιο είναι σταθεροί συνοδοιπόροι μου τα τελευταία χρόνια και είμαι ευγνώμων. Στην μικρή αυτή πορεία έχω συναντήσει άτομα. Άλλα μένουν, άλλα χάνονται. Υπάρχουν δύο άτομα τα οποία ,αν και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους ,ανταλάσσουν την σκυτάλη στο να με βηθούν να εξελίσσομαι. Οι ραπάδες έχουν “εγώ” που δαγκώνει καμία φορά και οι συμβουλές ταυτόχρονα με την γείωση βοηθάει.Ο Distopia και ο Θ.Κ.(AΚΣ tiiinewz) κατέχουν αυτή την τέχνη.

 Ο Θ.Κ ήταν και ο σκηνοθέτης του κλιπ πάνω στο οποίο ο Nil (Αντώνης) ζωγράφισε με το χέρι. Πάνω από 2000 καρέ. Τρελή δουλειά!

Πες μας μερικά λόγια για την καινούρια σου δουλειά και τι περιμένουμε να ακούσουμε στο λάιβ της Παρασκευής;!

Πίστευα ότι θα αργούσα να ασχοληθώ με κάτι καινούριο γιατί τα καύσιμα, βλέπε χρήματα, είχαν τελειώσει στο ρεζερβουαρ. Τελικά όμως με έτρωγε τόσο πολύ, ήμουνα και στρατό, οπότε ξεκίνησα και έγραφα πάνω σε “κλεμμένες” παραγωγές, δηλαδή ορχηστρικά από ήδη υπαρκτά κομμάτια. Σκέφτομαι να τα συγκεντρώσω όλα σε ένα mixtape με το όνομα “Στο επίπεδο μείον 1”. Η φαγούρα δεν σταμάτησε εκεί. Εξαπλώθηκε και πλέον έχω μαζέψει και αυθεντικές μουσικές από φίλους beatmakers για να ετοιμάσω μια εντελώς δική μου δουλειά. Αυτή την φορά θα δοθεί ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην μουσικότητα και την ποικιλία των ακουσμάτων , αλλά και σε αυτό που στο hip hop λέμε flow, δηλαδή ροή του λόγου. Το τελυταίο θα αργήσει γι αυτό φοβάμαι να σας πω το όνομά του...

Στο live την Παρασκευή 30 Μαϊου θα παίξω κομμάτια από το πρώτο που cd αλλά και από το πιο πρόσφατο “Σάρκα και Οστά”, κάποια πιο διάσπαρτα κομμάτια και ίσως προλάβω να έχω δείγμα από το mixtape που ετοιμάζω.Θα είναι και εκεί πολύ φίλοι να κάνουμε τα δικά μας με freestyle και τέτοιες ιστορίες!Ελάτε να σας κάνουμε σαν τα μούτρα μας!

"ΚΟΑ: Πολιτικοί εναντίον Πολιτισμού", αναδημοσίευση κειμένου της Τ. Βαρουχάκη

Αναδημοσίευση από tar.gr

«Πιστεύω ότι σε αυτούς τους πολύ δύσκολους και χαλεπούς καιρούς των μνημονίων και των περιορισμών των δημοσιονομικών, μπορεί κανείς αν επιστρατεύσει τους σωστούς ανθρώπους από το χώρο του πνεύματος και των τεχνών να κάνει πράγματα». 
 Ίσως ο  Υπουργός Πολιτισμού, που αναφέρει τα παραπάνω σε συνέντευξή του, να μην έχει παρακολουθήσει έστω και μια συναυλία της ΚΟΑ επί θητείας Βασίλη Χριστόπουλου. Ίσως να μην είχε την ευκαιρία να ακούσει κάποια συναυλία ούτε καν από τους περίφημους «κύκλους» που θέσπισε ο κ Χριστόπουλος. Αλήθεια τι να πρωτοθυμηθεί κανείς:  «¡Espana!» (I) , «Beethoven» «Νέοι Δημιουργοί και Αναδημιουργοί», «Δεκαπενθήμερο Γαλλικής μουσικής», «Brahms»…
Ίσως ο Υπουργός Πολιτισμού να μην είχε παραβρεθεί στις  συναυλίες της ΚΟΑ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στις συναυλίες μουσικής δωματίου, όπερας, στις «συναυλίες –αφιερώματα»,  όπως πχ στην επετειακή για τα 70 χρόνια της ΚΟΑ,  το αφιέρωμα στον τ. Καλλιτεχνικό Διευθυντή της ΚΟΑ, Βύρωνα Φιδετζή (μια ακόμη ατράνταχτη απόδειξη ήθους).
Ίσως ο Υπουργός Πολιτισμού να θεωρεί ότι έχει «καλές προθέσεις» επί τη βάσει των οποίων υφίσταται η «νέα αντίληψη περί πολιτικής» που ευαγγελίζεται στην προσωπική του ιστοσελίδα. 

Αν όμως ήθελε να κάνει πράξη τα όσα  αναφέρει σε συνέντευξή του, τότε:
·       Δεν θα είχε αγνοήσει την από 29 Νοεμβρίου 2013 επιστολή του κατά κοινή ομολογία εξαιρετικά «επιτυχημένου» Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΚΟΑ, Αρχιμουσικού, Βασίλη Χριστόπουλου
·       Δεν θα ενέκρινε μόλις 450.000 κρατική επιχορήγηση αν λάβουμε υπ΄όψιν ότι η αντίστοιχη για το 2008 ήταν 1860.000!
·       Δεν θα χρωστούσε το  Κράτος στην ΚΟΑ περισσότερα από 400.000 Ευρώ (!) από επιδοτήσεις παρελθόντων ετών (2011-2013)
·       Θα είχε αλλάξει το καταστατικό της ΚΟΑ, το οποίο υφίσταται από το 1967!
·       Θα είχε καλύψει τις 27 κενές οργανικές θέσεις μουσικών εξαιτίας των οποίων χρειάζεται να μετακαλούνται μουσικοί (το οποίο συνεπάγεται υψηλό κόστος)
·       Το ΥΠ.ΠΟ. θα μπορούσε να πάρει θέση στην πρόταση Χριστόπουλου για επαναδιαπραγμάτευση της από το 2008 συμφωνίας της ΚΟΑ με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών,  (ΟΜΜΑ) σύμφωνα με την οποία η ΚΟΑ πληρώνει 10.000 Ευρώ μηνιαίως στο ΜΜΑ για ενοίκιο αίθουσας δοκιμών
·       Το ΥΠ.ΠΟ. θα μπορούσε να δώσει μια λύση, ώστε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (που εποπτεύεται από το ΥΠ.ΠΟ) να μην παρακρατεί   από το Μάρτιο του 2012 το σύνολο των εσόδων  από τα εισιτήρια (ποσόν που ανέρχεται σε 443.805 ευρώ!)
·       Θα μπορούσε ο Υπουργός να εξετάσει την πρόταση Χριστόπουλου να γίνει η ΚΟΑ registent Orcestra στο ΜΜΑ αναλαμβάνοντας 4 δωρεάν παραγωγές του ΟΜΜΑ το χρόνο και παραχωρώντας ποσοστό επί των εισιτηρίων έναντι δωρεάν παραχώρησης αίθουσας δοκιμών
·       Θα είχε δεχθεί έστω «την τελευταία στιγμή» ο Υπουργός (ή άλλος εκπρόσωπος του ΥΠ.ΠΟ.) να συναντήσει τον κ Χριστόπουλο και δεν θα τον έφερναν στη δυσάρεστη θέση να μην έχει καμία ενημέρωση για το τι μέλλει γενέσθαι ούτε καν την τελευταία ημέρα της θητείας του!
·       Δεν θα ετίθετο στη διακριτική ευχέρεια ΜΟΝΟ του Χ ΥΠΟΥΡΓΟΥ να αποφασίζει για την  επιλογή Καλλιτεχνικού Διευθυντή, αλλά το ζήτημα θα ετίθετο στην κρίση Επιτροπής απαρτιζόμενης ΚΑΙ από μουσικούς (όπως πρότεινε ο απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής)
·      Στη συνέντευξη τύπου την Πέμπτη, 8 Μαΐου θα ανακοινωνόταν το θερινό πρόγραμμα και τα λοιπά σχέδια της Ορχήστρας. Όχι ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ του έργου της και η δυσάρεστη είδηση της λήξης της τριετούς θητείας του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΚΟΑ και της (λίγες μέρες αργότερα)  αντικατάστασής του. Δεν είμαι ούτε τύποις, ούτε κατ΄ουσίαν αρμόδια  να κρίνω την νέα επιλογή. Θεωρητικά, θα μπορούσε  να είναι εξίσου καλή. Όμως τούτη τη στιγμή, θέλω να υπογραμμίσω το «άδοξο» (;) τέλος ενός πολλά υποσχόμενου Έργου. Εκεί έγκειται η  Αδικία.

Ίσως ο  Υπουργός Πολιτισμού να μην γνώριζε ότι η ΚΟΑ:
Α) Έκανε ένα πρωτοφανές στα χρονικά   «άνοιγμα στην κοινωνία».  Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα: «Πιο φιλόδοξο και διευρυμένο από ποτέ είναι φέτος το κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών που επιμένει ότι η μουσική δεν είναι μία πολυτέλεια προορισμένη μόνον για μυημένους ή προνομιούχους, αλλά ένα αγαθό στο οποίο μπορούν και πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι»  http://www.koa.gr/gr/dikaioma_sti_mousiki#sthash.mx892sy9.dpuf
Ιδού μερικές από τις δράσεις που εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο:
* Εκπαιδευτικές επισκέψεις (συναυλίες και σεμινάρια) σε σχολεία και άλλες εκπαιδευτικές δομές  (τα οποία παρακολούθησαν περίπου 14.000 μαθητές και 1.600 σπουδαστές). Η ΚΟΑ υλοποίησε εκείνο που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο στο σχολικό πρόγραμμα με ευθύνη των αρμόδιων Υπουργείων,  Παιδείας και Πολιτισμού.
* Ομαδικές κρατήσεις μαθητών και σπουδαστών ωδείων, με  συμβολική τιμή εισιτηρίου των 3 ευρώ     ανά μαθητή/σπουδαστή και δωρεάν είσοδο για έναν συνοδό καθηγητή ανά δέκα παιδιά.  (http://www.koa.gr/gr/idikes_times_gia_mathitesspudastes_odeion#sthash.jJ1BGsy8.dpuf)
* Συναυλίες σε άσυλα (σε φυλακές, γηροκομεία, νοσοκομεία, συνεργασία με το «18 Ανω» κτλ) τις οποίες  παρακολούθησαν 2070 άτομα.
* Δωρεάν σεμινάρια
* Δωρεάν εισαγωγικές ομιλίες πριν τις συναυλίες για το κοινό
* Ανοικτές (στο κοινό) δοκιμές της ορχήστρας
* Συναυλίες σε πολλές άλλες πόλεις ανά την Επικράτεια
* Πρόγραμμα «άγονη γραμμή γόνιμη» με «50 επισκέψεις σε 21 νησιά κατά τη χειμερινή περίοδο»  http://www.koa.gr/gr/agoni_grammi_gonimi#sthash.gWwwthJP.dpuf

Β) Διεύρυνε τις συνεργασίες της  με εξαιρετικούς Αρχιμουσικούς εντός και εκτός συνόρων.
Εκτός του Βασίλη Χριστόπουλου, διηύθυναν την ΚΟΑ  οι [1] :
Χάιμε Μαρτίν, Δ. Αγραφιώτης, Ν Χαλιάσας, Β. Φιδετζής, Μίλτο Λογιάδης, Βλαδίμηρος Συμεωνίδης, Ανδρέας Τσελίκας, Γιάτσεκ Κάσπτσυκ, Αλέξανδρος Μυράτ, Ντάνιελ Καβκά, Λίζα Ξανθοπούλου, Λουκάς Καρυτινό, Κόλια Μπλάχερ, Νίκος Αθηναίος, Μύρωνας Μιχαηλίδης,  Μιχάλης Οικονόμου, Πασκάλ Ροφέ, Τσαρλς Ολιβιέρι-Μανρόου, Γιούραϊ Βαλτσουχά, Μάρκελλος Χρυσικόπουλος κ.ά.
Επίσης συνεργάστηκε με εξαιρετικούς σολίστ εντός και εκτός συνόρων καθώς και  χορωδιακά σύνολα.

Μόνος Αρμόδιος  για την τύχη αυτού του τόσο πετυχημένου Θεσμού και του μέχρι πρότινος σπάνιου ήθους και ικανοτήτων Καλλιτεχνικού του Διευθυντή, ίσως  να μην είναι σε θέση  να εκτιμήσει τους «ποιοτικούς δείκτες» που αναφέραμε παραπάνω. 
Τουλάχιστον όμως θα μπορούσε  να λάβει υπ΄όψιν  τους ποσοτικούς δείκτες που επετεύχθησαν επί θητείας Χριστόπουλου. Αναφέρουμε ενδεικτικά:
·       90% αύξηση εσόδων από εισιτήρια παρά την αισθητή  μείωση του κόστους τους
·       Έσοδα 235.000 για το 2013-2014 (έναντι 167.698 το 2010-11)
·       Εξοικονόμηση 100.000 από μεταστέγαση των γραφείων της ορχήστρας
·       Μείωση της αμοιβής των μετακαλούμενων καλλιτεχνών
Αν «άλλη αντίληψη περί πολιτικής» σημαίνει: το ΥΠ.ΠΟ. να «διαλύει» την ΚΟΑ και συγχρόνως να δαπανά ποσά για την αθλίας αισθητικής και ντροπιαστική για την προβολή της χώρα μας διοργάνωση της pop Eurovision
Αν «άλλη αντίληψη περί πολιτικής» σημαίνει:  το ΥΠ.ΠΟ. να «παύει» έναν «πολλά υποσχόμενο» καλλιτεχνικό διευθυντή καταστρέφοντας έναν καίριας σημασίας Θεσμό, τότε το μόνο που μπορεί να μας εγγυηθεί αυτή η «άλλη αντίληψη», είναι ένα δυσοίωνο μέλλον.
Στη πλαίσιο μιας τέτοιας καταστροφικής (και επώδυνης για την καθημερινότητά μας) πολιτικής, οι εμπλεκόμενοι δεν θα είναι σε θέση ούτε καν να ξεστομίσουν τη φράση που με τόση Αξιοπρέπεια διατύπωσε  ο κ Χριστόπουλος:  «φεύγω με βαριά καρδιά, αλλά ήσυχη της συνείδηση».

Τίνα Βαρουχάκηvarouchaki@gmail.com
Μάιος 2014

Με εγκύκλιό του το Υπ. Παιδείας πετά απ' έξω τους θεατρολόγους. Έρχεται και η ώρα των μουσικολόγων;

Με εγκύκλιό του (Φ12/275/66898/Γ1) το Υπ. Παιδείας διευκρινίζει ότι το μάθημα της θεατρικής αγωγής μπορεί να διδάσκεται από όχι θεατρολόγους εκπαιδευτικούς έχοντας κάνει απλώς κάποια σχετικά σεμινάρια. Με αυτονόητες συνέπειες αναφορικά με τον αργό θάνατο του κλάδου των θεατρολόγων στα σχολεία, αλλά προτίστως με το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης προς τους μαθητές. Οι επιστήμες των τεχνών, ειδικά από παιδαγωγικής άποψης είναι επιτακτικό να διδάσκονται από ανθρώπους που έχουν αφοσιωθεί σε αυτές και τις έχουν σπουδάσει. 

ΈΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΩΝ;;;

Κείμενο "ΣΑΦ εαακ στο μουσικό" για τις φοιτητικές εκλογές 2014

Όταν κλιμακώνεται η επίθεση απέναντι στη νεολαία, στο πανεπιστήμιο και στον κλάδο των μουσικών,  το όπλο μας παραμένει η συλλογικότητα. Στηρίζουμε όλες τις διαδικασίες οι οποίες εξασφαλίζουν τους όρους ύπαρξης της συλλογικής δράσης, των φοιτητικών συλλόγων δηλαδή. Στις 7 Μάη συμμετέχουμε στις φοιτητικές εκλογές και διαμορφώνουμε μηνύματα αντίστασης αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας.